Die ochtend in het slaperige dorpje Kletskerk, waar de kerktoren het enige was dat hoger reikte dan de plaatselijke roddels, begon de dag met een ongewone commotie. Voor de oude kerkdeuren stonden de dames Van der Wiel en De Vries, twee pilaarbijters van formaat, met samengeknepen lippen en wijde ogen. Hun blikken waren gericht op het weilandje naast de pastorie.
"Heb je dat gezien, Geertje?" fluisterde mevrouw Van der Wiel, haar stem scherper dan een vers geslepen mes. "De koe van Boer Harms... die is... anders!"
Mevrouw De Vries knikte heftig, haar permanente krullen veerde mee. "Inderdaad, Mien! Ik zag het gisteravond al. Ze kijkt zo... werelds!"
Vlakbij hen stond Pastoor Gerard, in zijn zwarte toga, net op weg naar de preekstoel. Hij zuchtte diep. Al jaren probeerde hij de zielen van Kletskerk te redden van de zonde van het kwaadspreken, maar het leek een verloren zaak. De roddels verspreidden zich sneller dan de hostie tijdens de communie.
Plots rende de jonge Kevin, de lokale "boomer" die meer tijd op zijn telefoon doorbracht dan met koeien tellen, naar hen toe. "Meneer de Pastoor! Dames! Kom snel kijken! De koe van Boer Harms heeft een roze strik om!" Hij wees hysterisch naar het weiland, waar een volkomen normale zwartbonte koe rustig aan het grazen was, met inderdaad, een opvallend roze lint om haar nek.
De dames sloegen de handen voor hun mond. "Een roze strik?!" gilde mevrouw Van der Wiel. "Dat kan toch niet?! Wat is er met die boer aan de hand? Is hij van het padje af?"
Net op dat moment kwam Agent Janssen, de dorpsagent die meer ervaring had met verdwaalde kippen dan met misdaad, aangelopen. Hij zag de commotie. "Wat is hier aan de hand? Is er iets ernstigs gebeurd?" vroeg hij, hand aan zijn knuppel, klaar voor actie.
De dames begonnen tegelijk te praten. "De koe! De strik! De boer!"
Pastoor Gerard zuchtte nogmaals. "Rustig maar, beste mensen. Het is slechts een strik om een koe."
Maar voor de dames was het veel meer dan dat. De roze strik werd het gesprek van de dag. In de dorpswinkel, waar de kazen net zo pittig waren als de tongen, werd er volop gespeculeerd.
"Zou Boer Harms verliefd zijn?" opperde bakkerijvrouw Truus. "Of is het een geheimzinnig signaal?"
De roddels namen bizarre vormen aan. Er werd gefluisterd dat de boer zich had aangesloten bij een geheime hippiegroepering die koeien verfraaide. Of dat de koe een belangrijke rol speelde in een satanisch ritueel. Sommigen beweerden zelfs dat de boer zijn land wilde verkopen en de koe versierde om haar aantrekkelijker te maken voor kopers.
Het geroddel bereikte ook Boer Harms zelf, die nietsvermoedend zijn land aan het bemesten was. "Roze strik?" mompelde hij, toen Agent Janssen hem het verhaal vertelde. "Oh, dat! Mijn kleindochter heeft haar knuffelkoe uitgeleend en wilde dat haar favoriete koe in het echt ook zo'n mooie strik had. Ik dacht, ach, waarom niet?"
De agent schudde zijn hoofd. "Dus geen geheime genootschappen of verkoopplannen?"
"Nee hoor," lachte de boer. "Gewoon een roze strik."
Toen het nieuws van de onschuldige verklaring van Boer Harms zich verspreidde, viel er een korte stilte over Kletskerk. De dames Van der Wiel en De Vries keken elkaar beschaamd aan. Hun roddels, gevoed door een simpele roze strik, hadden een onschuldige daad omgetoverd tot een groots dorpsschandaal.
Pastoor Gerard glimlachte mild. Misschien was er dan toch nog hoop voor de zielen van Kletskerk. Maar toen hij de dorpswinkel passeerde, hoorde hij mevrouw Van der Wiel alweer fluisteren: "Maar waarom dan een roze strik? Zou de kleindochter van Harms niet weten dat koeien liever paars hebben?" Het geroddel ging gewoon door, want in Kletskerk was een roddel nooit zomaar een roddel; het was de levensader van het dorp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten